Ups, downs, jobs and rooms
Door: Zippora
Blijf op de hoogte en volg Zippora
17 Oktober 2011 | Canada, Toronto
Alweer bijna een week in Toronto. Aan de ene kant voelt het of ik hier al superlang ben. Maar aan de andere kant is alles nog heel nieuws en eng.
Ik heb al zoveel door de stad rondgelopen, daar zakt m'n broek van af! Bijna letterlijk zelfs, want als ik alles lopend blijf doen, kom ik echt met spillebeentjes weer terug. Mede mogelijk gemaakt door Michel Kasper, want die heeft mij geweldig fijne schoenen meegegeven.
Op dit moment gaat het heel erg goed. Maar dat is echt een moment opname, want het is best wel moeilijk om hier in mijn eentje te zijn.
Ik heb de eerste 4 nachten doorgebracht in de Canadiana backpackers INN. Een heel prettig hostel, met veel jongelui die voor korte of langere tijd in Toronto of in Canada willen blijven.
Ik ben de eerste avond uitgeweest met een groepje jongeren, een heel gezellige avond waardoor ik met meerdere mensen in contact ben gekomen.
Het moeilijke is alleen dat veel mensen in de hostels, hier ook echt zijn om te feesten en tot laat uit te gaan enzo. Ik vind het leuk om af en toe een flink feestje te bouwen, zeker nu ik aan de andere kant van de wereld zit. Dat mag gevierd worden. Maar niet al te veel, naar mijn smaak.
Ik heb dus al een aantal flinke stress momenten gehad. Steeds als ik wakker werd, voelde ik me heel leeg. Ik vroeg me af wat ik die dag moest gaan doen en daardoor ging ik ook nog verder vooruit kijken. Moet je nooit doen! Dan wordt je echt gek!! (ik tenminste wel) Want alles wat voor me ligt is onzeker. Ik weet niet waar ik over een tijdje zal slapen. Steeds in hostels blijven is duur en heel onrustig. Daarbij heb je ook weinig privacy en loop je de hele dag met je waardevolle spullen te zeulen omdat je die niet achter wil laten in een kamer vol onbekenden.
Kortom, ik voelde me heel eenzaam en klein in de grote stad. Gelukkig waren er steeds wel mensen online die me een beetje konden opvrolijken. Maar die zijn niet hier in het echt. Ik mis mijn lieve vriendje ook onwijs, zeker op die momenten.
Maar genoeg negatiefs, want er zijn ook een hoop positieve dingen gebeurd!
Ten eerste heb ik 2 heel leuke meiden ontmoet, met wie ik al 2 dagen optrek. Zij vertrekken helaas woensdag ochtend weer. Maar het zorgt er in ieder geval voor dat ik weer een beetje op gang kom. De een komt uit Frankrijk en de ander uit Finland. Ze studeren in de VS.
Daarnaast ben ik vorige week al een keertje langs geweest bij de Songwriters Association of Canada. Dat is een organisatie die evenementen regelt voor songwriters in Toronto (en andere steden in Canada). Dingen als: je liedjes pitchen voor professionals uit de industrie, meetings met andere songwriters, registratie van jouw liedjes, dan vormt de organisatie het bewijs dat dit liedje echt van jou is, als een soort copyright.
Ik wilde informatie over de organisatie, want je kunt lid worden en dan aan al die evenementen meedoen. En nu heb een een baantje daar. Het is een vrijwilligers baantje. Morgen krijg ik te horen wat ik allemaal moet doen.
Op die manier kom ik straks in contact met heel veel andere songwriters en kan ik een netwerk op gaan bouwen. Daarbij geeft het me wat vastigheid en rust om dingen te doen te hebben overdag. Want ik kan natuurlijk niet 3 maanden de toerist uithangen hier.
Daarnaast ben ik op zoek naar een eigen kamer. Dat is iets minder sociaal dan in een hostel, maar wel wat rustiger. Rhoda heeft me geholpen een aantal websites te vinden waarop kamers van de universiteit worden aangeboden.
Er ik heb via via een paar kamernet achtige sites gevonden. Dus dat komt vast ook goed!
Dat was weer een iets langer bericht dan ik had verwacht! Maar zo gaat het dus hier!
Ik heb al zoveel door de stad rondgelopen, daar zakt m'n broek van af! Bijna letterlijk zelfs, want als ik alles lopend blijf doen, kom ik echt met spillebeentjes weer terug. Mede mogelijk gemaakt door Michel Kasper, want die heeft mij geweldig fijne schoenen meegegeven.
Op dit moment gaat het heel erg goed. Maar dat is echt een moment opname, want het is best wel moeilijk om hier in mijn eentje te zijn.
Ik heb de eerste 4 nachten doorgebracht in de Canadiana backpackers INN. Een heel prettig hostel, met veel jongelui die voor korte of langere tijd in Toronto of in Canada willen blijven.
Ik ben de eerste avond uitgeweest met een groepje jongeren, een heel gezellige avond waardoor ik met meerdere mensen in contact ben gekomen.
Het moeilijke is alleen dat veel mensen in de hostels, hier ook echt zijn om te feesten en tot laat uit te gaan enzo. Ik vind het leuk om af en toe een flink feestje te bouwen, zeker nu ik aan de andere kant van de wereld zit. Dat mag gevierd worden. Maar niet al te veel, naar mijn smaak.
Ik heb dus al een aantal flinke stress momenten gehad. Steeds als ik wakker werd, voelde ik me heel leeg. Ik vroeg me af wat ik die dag moest gaan doen en daardoor ging ik ook nog verder vooruit kijken. Moet je nooit doen! Dan wordt je echt gek!! (ik tenminste wel) Want alles wat voor me ligt is onzeker. Ik weet niet waar ik over een tijdje zal slapen. Steeds in hostels blijven is duur en heel onrustig. Daarbij heb je ook weinig privacy en loop je de hele dag met je waardevolle spullen te zeulen omdat je die niet achter wil laten in een kamer vol onbekenden.
Kortom, ik voelde me heel eenzaam en klein in de grote stad. Gelukkig waren er steeds wel mensen online die me een beetje konden opvrolijken. Maar die zijn niet hier in het echt. Ik mis mijn lieve vriendje ook onwijs, zeker op die momenten.
Maar genoeg negatiefs, want er zijn ook een hoop positieve dingen gebeurd!
Ten eerste heb ik 2 heel leuke meiden ontmoet, met wie ik al 2 dagen optrek. Zij vertrekken helaas woensdag ochtend weer. Maar het zorgt er in ieder geval voor dat ik weer een beetje op gang kom. De een komt uit Frankrijk en de ander uit Finland. Ze studeren in de VS.
Daarnaast ben ik vorige week al een keertje langs geweest bij de Songwriters Association of Canada. Dat is een organisatie die evenementen regelt voor songwriters in Toronto (en andere steden in Canada). Dingen als: je liedjes pitchen voor professionals uit de industrie, meetings met andere songwriters, registratie van jouw liedjes, dan vormt de organisatie het bewijs dat dit liedje echt van jou is, als een soort copyright.
Ik wilde informatie over de organisatie, want je kunt lid worden en dan aan al die evenementen meedoen. En nu heb een een baantje daar. Het is een vrijwilligers baantje. Morgen krijg ik te horen wat ik allemaal moet doen.
Op die manier kom ik straks in contact met heel veel andere songwriters en kan ik een netwerk op gaan bouwen. Daarbij geeft het me wat vastigheid en rust om dingen te doen te hebben overdag. Want ik kan natuurlijk niet 3 maanden de toerist uithangen hier.
Daarnaast ben ik op zoek naar een eigen kamer. Dat is iets minder sociaal dan in een hostel, maar wel wat rustiger. Rhoda heeft me geholpen een aantal websites te vinden waarop kamers van de universiteit worden aangeboden.
Er ik heb via via een paar kamernet achtige sites gevonden. Dus dat komt vast ook goed!
Dat was weer een iets langer bericht dan ik had verwacht! Maar zo gaat het dus hier!
-
23 Oktober 2011 - 16:47
Opa En Oma In Bhv:
Dag lieve Zippora,
Als je jouw verslagen leest, denken wij wel 's: wat zielig, een kleindochter die met haar hele bezit rondzwerft, zonder huis of kamer.Het lijkt wel op Hoog Catharijne! Maar ja, we zijn oude mensen die graag wat zekerheid hebben, een huis, een bed en altijd voldoende om te eten.
Gelukkig heeft jouw pa ons zonet verzekerd dat dit allemaal wezenlijk bij je stage behoort en dus zijn we blij te lezen dat je tussen de dips in geniet van de boeiende kanten van dit leven in een onbekend land. Daarom goede moed gewenst en veel succes! Een hartelijke groet van oma en opa. -
23 Oktober 2011 - 20:50
O+O Te O:
Al jouw verslagen doorgelezen.
Ups en downs, die zich afwisselen en waarover wij ons wel een beetje zorgen maken.
Maar we zijn ook apetrots over hoe jij je daar door heen slaat, met veel uithoudingsvermogen.
Toevallig kregen wij vanavond BEN WESTERA aan de telefoon.
Hij is de aardige broer van Opa O.
Wij hebben hem een en ander verteld over jouw avonturen en problemen in Big city Toronto.
Hij was zeer geinteresseerd en vroeg ons of wij zijn telefoonnummers en adres aan haar willen doorgeven.
Misschien kan hij jou goede adviezen geven.
Zijn adres:
85 Skymark DR Suite 2905 Toronto
North York
Zijn telefoonnummers:
Vast: 4164992322
Cell : 4168277565 -
23 Oktober 2011 - 22:19
Zippora:
Lieve opa's en oma'!
Ik vind het intzettend leuk dat jullie mijn berichtjes zo nauw volgen.
Je hoeft je geen zorgen te maken! Af en toe is het een beetje eenzaam, alleen in de grote stad. Maar in een hostel maak je snel vrienden. Er zijn hier een hoop mensen die voor een heel jaar blijven, dus ik heb altijd wel mensen om me heen die hetzelfde meemaken als ik.
En daarbij het goede nieuws!
Ik heb een kamer!! Joepie!!
Ik betaal 600 dollar per maand. Dat is aardig wat meer dan ik thuis voor mijn kamer betaal, maar het geld is er! Met dank aan de Ib-groep!
Ik woon dan in het huis van mijn baas en haar man. Zij hebben een kamer over die ze verhuren. Over 2 weken mag ik erin.
En ze is heel blij met mijn bijdragen op kantoor, ik werk vrijwillig voor de Songwriters Association of Canada, dat ze gaat proberen een metropas voor me te regelen. Zodat ik makkelijk naar kantoor kan en terug naar huis, zonder alles te hoeven lopen. Op die manier krijg ik toch iets terug voor het werk dat ik doe. En ik kan dan ook makkelijk de hele stad door om naar optredens te gaan.
Op dit moment gaat het dus heel goed. Ik ben goede vrienden geworden met een Pools meisje dat hier voor een jaar blijft. We waren eerst kamergenootjes in het hostel. En we doen een hoop samen. Erg leuk!
En opa O, ik zal zeker even bellen met je broer Ben. Het lijkt me hartstikke leuk om een nieuw familielid te ontmoeten! Zeker als het de "leuke broer" is! :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
